Sinds de Bestuurscommissie het heeft overgenomen van de Deelraad per maart 2014 is er het een en ander veranderd. Zo had het stadsdeel tot vorig jaar een drukbezochte nieuwjaarsreceptie op het kantoor aan het Anton de Komplein. Daarvoor zijn drie buurtavonden in de plaatsgenomen. Laagdrempeliger in de wijk waar bewoners centraal staan om goed invulling te geven aan de oren en ogen functie van de gemeenteraad van Amsterdam. Gisterenavond was het sluitstuk van deze serie in ZO Podium in Frissenstein voor de inwoners van Bijlmer Centrum.
De relatief kleine ruimte was rap gevuld met de circa 200 bezoekers. Met de magere akoestiek en relatieve drukte waarin de bips nagenoeg niet gekeerd kon worden zijn gelijk de zeurpuntjes benoemd. Ik zag buurtambassadrice AnneMarie Tiebosch die tevens enthousiast de band verzorgde. De mensen van Yarden die het rouwcentrum gaan realiseren waren van de partij. De bewonerscommissie van de studenten van de Spinozacamous was breed present. Een verse inwoner van Haag en Veld sprak me aan op de vuiloverlast. Arjan Geluk sprak zijn creatieve ambities uit voor 2015. En ook de supermarkt, of het voorlopig ontbreken, ervan was een punt van gesprek.
Drie bewoners werden in het zonnetje gezet voor bijzondere verdiensten. Gilma Lawrence en Lia Feller werden blij verrast. De van oorsprong Ghanese radioman Quayson Kwabena kreeg ook een eervolle vermelding als buurtkanjer en gaf het publiek een gloedvol betoog ten beste.
Het was een moment om met veel bekende en minder bekende Zuidoosters bij te praten. Ik sprak uitgebreid met de man die het langste woont in Bijlmer Oost, bewoner van Hoogoord van het eerst uur, Ruud van der Linden. Naast fotograaf voor De Telegraaf was Ruud trainer van boksschool Albert Cuyp waar hij veel getalenteerde Nederlandse boksers opleidde, waaronder Raymond Joval. Van der Linden hield een gloedvol pleidooi om de ruimte van ZO Podium om te vormen tot boksschool. Hij zag de ring al in het midden van de zaal staan, riep hij opgetogen uit met brede armgebaren.
Het zou wat zijn. Een bestuur dat in 2016 vanuit een boksring met de bewoners het gesprek aan gaat. En onder het credo wie niet horen wil moet maar voelen, zal een enkeling de handschoen oppakken. Het concept van een reizend circus van nieuwjaarsborrels biedt in ieder geval wat mij betreft voldoende ruimte voor inspiratie voor een vervolg.