Onze missie dit weekend was de beklimming van de hoogste berg van Nederland. Onze basis was gelegen in Vaals. Eerst deden we een poging vanaf de Nederlandse zijde. Daarna beklommen we de Vaalserberg vanaf de Belgische route. Stijgijzers en touwen konden we thuis laten.

We liepen vanaf het hoogste punt de route langs de grensstenen van het neutrale staatje Moresnet. Een wonderschone wandeling het dal in richting Kelmis. Daar pakten we het museum dat alles vertelt over de historie van de streek.

Hoe zat het ook al weer? Zink was het plastic van de 19e eeuw. Bouwmateriaal voor daken, baden, gieters en goed voor de huid. Gemakkelijk te vormen. En het metaal roest niet. Zinkerts was aangetroffen ten zuiden van Vaals in het begin van de 19e eeuw. Pruisen en Nederland konden het niet eens worden over wie er de baas was. En zo ontstond er een niemandsland van een taartpunt gedurende ruim een eeuw.

Na de eerste wereldoorlog kwam het neutrale staatje bij België. Zink had als het verdienmodel inmiddels plaatsgemaakt voor smokkel van drank, een casino en ander genot. Het had zelfs een eigen taal (Esperanto) en postzegels. In 1919 was het uit met de pret.

Tijdens de wandeling en in het museum krijg je een overdosis Moresnet. En dat is heerlijke kost voor een grensliefhebber zoals ik. En wat hadden we puik weer met een uitschieter van 23 graden.

Vandaag stond Aken op het program. In de Domstad kan je niet om de beroemdste zoon Karel de Grote heen. En ook de laatste grote oorlog is immer present. Aken is namelijk de eerste grote Duitse stad die is ingenomen door de geallieeerden. Deze maand is het tachtig jaar geleden dat de Amerikanen de Karelstad veroverden. En dat wordt gevierd.

We eindigden onze Limburgse trip op de Pietersberg van Maastricht. Een makkie voor de klimmers. We bewonderden de oehoevallei waar zonder verrekijker weinig valt te koekeloeren. En aanschouwden de inmiddels kale wijnstokken van Slavante.

Kortom we hadden een fijn weekend in het uiterste zuidoosten van ons land. En ook de stappenteller werd blij. Dat extra uurtje hebben we goed benut 😉.

NB De Vaalserberg is eigenlijk niet de hoogste berg van ons land. Sinds Saba op 10 oktober 2010 onderdeel werd van Nederland, is Mount Scenery, met ruim 800 meter, de hoogste punt op Nederlands grondgebied.

‘GOD SCHIEP DE AARDE, MAAR DE NEDERLANDERS MAAKTEN HUN EIGEN LAND’
Dit gezegde heb ik vandaag weer eens afgestoft bij de naturalisatieceremonie in Oegstgeest. Ons land is voor een deel op de zee gewonnen. Daarbij was 1000 jaar geleden geen ruimte voor grote meningsverschillen. Immers als je niet samenwerkte was het water de baas.

Dat kenmerkt ons volk nog steeds, hield ik mijn betoog voor. En is ook terug te vinden in de Grondwet. We accepteren de verschillen tussen mensen. Er mag in ons land ook geen onderscheid worden gemaakt op basis van godsdienst, politieke gezindheid, ras of geslacht. Dat moeten we koesteren.

Het is iedere maand weer een belevenis. Bij de naturalisatie op het gemeentehuis verkregen 8 Oegstgeestenaren de Nederlandse nationaliteit. Hun wieg stond in Turkije, Eritrea, Taiwan, Namibië, Wit-Rusland, Canada en Egypte.

Ik heb ze namens de gemeente gefeliciteerd met hun nieuwe status. En opgeroepen om maatschappelijk actief te worden omdat we met elkaar de mooiste woongemeente van de Provincie maken.

Dat was boffen. Bij het krieken van de dag stond ik eerder deze maand op vers natuurijs bij Nieuwkoop.

Vervolgens kreeg ik een seintje dat ook de ijsbaan in Oegstgeest vandaag open zou gaan.

Tussen de afspraken door kon ik daarna nog wat rondjes maken op IJsclub Oegstgeest. Vrijwilligers bedankt!

Beste inwoners van Oegstgeest en vrienden van het wereldwijde web,

We hebben in 2023 een wereld gezien met verstoorde verhoudingen. Velen van ons zoeken naar harmonie en perspectief dat voorbij gaat aan uitvergrote verschillen.

Ik hoop dat u deze kerstdagen geniet van de dierbare momenten. De kerst is in de kern een tijd waarin velen de geboorte van een heilig kind gedenken. Het kan ook een periode zijn die ons uitnodigt om stil te staan bij de vraag wat echt belangrijk voor ons is.

Gisteren was de kortste dag van het jaar. Vandaag neemt het licht weer toe. Licht is sterker dan donker. Het schijnsel geeft ons hoop op een nieuwe wereld van vrede en recht.

Ik wens u veel liefde, warmte en licht. Met aandacht voor elkaar.

Emile Jaensch

NB foto is van 3 december 2023 (Oegstgeest)

Een mooie traditie. Twee keer per jaar nodigt de Gemeente Oegstgeest nieuwe inwoners uit op het gemeentehuis.

Zo maken ze kennis met maatschappelijke organisaties,gemeentebestuur en de historie van ons dorp. Daarna is er een rondleiding in het markante gebouw. En tot slot drinken we met elkaar een glas.

Vette fietsen, beter bekend als ‘fatbikes’, worden ook in Oegstgeest steeds gebruikelijker in het straatbeeld. Met vier middelbare scholen binnen de gemeentegrenzen zien we ze dan ook regelmatig fietsen.

De als een brommer lijkende tweewielers zijn elektrische fietsen met trapondersteuning, met een maximale snelheid van 25 kilometer per uur. Maar op het oog zien we ze wel eens harder gaan.

De gemeente handhaaft hierop in samenwerking met de politie. Wat zien we? Uit controles blijkt dat fatbikes op twee manieren worden opgevoerd. Ze zijn uitgevoerd met een gashendel waarbij trappen niet meer nodig is. Of ze worden ge-tuned waarbij de maximale snelheid een stuk hoger ligt. In beide gevallen volgt een boete met verplichting om de fiets weer in oorspronkelijke staat te brengen.

Zijn alle fatbikes daarmee fout? Nee, uit controles in Oegstgeest blijkt dat zo’n 1 op de 5 fietsen niet in orde is. Genoeg reden overigens om door te pakken met voorlichting op scholen en blijvende controles. Bij die controles worden ook brommers en ‘gewone’ elektrische fietsen betrokken.

Slim is het dus niet om een e-bike op te voeren. Los van boetes, is het een gevaar op de weg. Op het fietspad verwachten andere weggebruikers niet dat er veel harder wordt gereden dan zo’n 25 km per uur. De verzekeraar keert ook niet uit bij schade aan de fiets, als deze is opgevoerd. En stel dat je een ongeluk veroorzaakt dan is de kans groot dat de aansprakelijkheidsverzekering dit niet dekt. En dan mag je de rekening zelf betalen.

Waarom schrijf ik dit? Allereerst om duidelijk te maken dat verkeersveiligheid voor de gemeente een prioriteit is. We realiseren ons dat veel mensen zich in het dorp zorgen maken over voertuigen die te snel rijden. Daar handhaven we op. Maar dit kan niet alleen door politie of gemeente worden opgelost.

Ik realiseer me dat de doelgroep die op een fatbike rijdt, niet zwaar op dit blog zit. Anderzijds lezen veel ouders regelmatig mijn berichtjes. Kijk eens naar de e-bike van zoon- of dochterlief (een gashendel is gewoon zichtbaar). En spreek eens met ze over de risico’s van het opvoeren van het voertuig. #fatbike

Als kleinere gemeente moet je intensief onderhandelen met de buren om iets voor elkaar te boksen. Dat doen we onder meer in het regionale samenwerkingsverband Holland Rijnland. Afgevaardigden van de 13 gemeenten kwamen gisteren bij elkaar om zich te richten op wat ons bindt.

Wethouder Kees Oudendijk bracht verkeersveiligheid in als grensoverschrijdend thema. En raadslid Tobias van der Hoeven pleitte er voor om in de toekomst na te denken over de snelweg A44. Kan die wellicht worden verdiept? 

En ook de gezamenlijke lobby om de geluidshinder van Schiphol te verminderen, kwam ter sprake. Allemaal onderwerpen waar u en ik regelmatig tegen aan lopen.

Het is natuurlijk best een gedoe om al die overleggen af te lopen. Water in de wijn doen. Keer op keer prioriteiten bepalen. Soms meerwerk accepteren. Etc. Etc. Maar we moeten als Oegstgeest ons meer en meer realiseren dat steeds meer uitdagingen, alleen in goed overleg met onze buren gerealiseerd kunnen worden.

In die zien was het een goede bijeenkomst waarbij we dat belang van ‘samen’ nog eens hebben uitgesproken.

Met een dubbel gevoel verlaat ik Ter Apel. Het aanmeldcentrum voor asielzoekers ziet er op het oog netjes uit. Lange groene lanen met tientallen bakstenen gebouwen worden dagelijks bevolkt door nieuwe vluchtelingen. Ze verblijven er gemiddeld een week.

Hier worden ze geregistreerd en krijgen ze een medische keuring. Er is een winkeltje op het terrein. Met een groep bestuurders gaan we er naar binnen. Het blijkt net te zijn geopend. Het voorziet in een behoefte want het dichtstbijzijnde dorp Ter Apel ligt op een uur lopen.

Wat loopt er goed? Sigaretten en haarverf lopen het best, aldus de dame die het winkeltje runt. Kennelijk is dat een eerste levensbehoefte als je op de vlucht bent en aangekomen in het land waar je een toekomst wil gaan opbouwen. Het is zonnig buiten. We zien sportende kinderen, veel mensen op bankjes.

Wie melden zich hier? De laatste tijd veel kinderen, jonge jongens die zeggen nog geen 18 jaar te zijn. En alleengaande mannen. België heeft net afgekondigd geen mannen zonder gezin, meer toe te willen laten. Dat zien we direct terug in Ter Apel. Ze hebben allemaal een telefoon en zijn goed op de hoogte van de laatste ontwikkelingen.

Asielmigratie is overigens maar een beperkt deel van de totale migratie naar ons land. Zo komen er minstens zo veel studenten jaarlijks vanuit het buitenland naar onze hogescholen en universiteiten. We zien nog veel meer mensen voor arbeid naar Nederland komen. Vooral uit Midden en Oost-Europa maar ook kenniswerkers uit India. Daarnaast komen veel mensen naar ons land voor de liefde; ze zijn getrouwd met een Nederlander. Ik zie dat ook maandelijks terug bij de naturalisatieceremonie in Oegstgeest.

Geen spoor van tenten in Ter Apel. Of mensen die buiten de poort wachten op een plekje. Met dank aan het gegeven dat er meer plek is gekomen voor de vluchtelingen die zich willen aanmelden, zoals in Assen.

We vervolgen onze trip naar de hoofdstad van Drenthe. Naast het circuit worden al enkele maanden maximaal 500 asielzoekers opgevangen. Hier geen lanen en bakstenen gebouwen. In een enorme hal zijn sportvelden ingericht, een zithoek waar TV wordt gekeken en achterin bevinden zich de slaapcabines. Een groep uitgelaten jongens speelt volleybal. In een hoekje laten mannen hun haar knippen. Kinderen en moeders knutselen aan lange tafels.

Ik ben hier op bezoek als afgevaardigde van een gemeente. Wij moeten de opvang faciliteren. We gaan formeel niet over de instroom. Maar als we grip willen krijgen op asielmigratie dan dient dit te gebeuren in internationaal en Europees verband. Verschillen in maatregelen tussen landen hebben namelijk direct invloed op de instroom. Dat wordt hier in Groningen en Drenthe wel heel duidelijk.