Vanavond bijzonder drama op de Nederlandse televisie. Eerder was de veelbesproken documentaireserie Het Nieuwe Rijksmuseum, te zien op de buis. Daarna werden door regisseur Oeke Hoogendijk de hoogtepunten gebundeld in een film die vorig jaar het licht zag.
Ik mocht in het vorige decennium een paar keer figureren voor de lens van Hoogendijk. Dat deed ik in de rol van bestuurder van stadsdeel Oud-Zuid waar ik toen het dossier Rijks onder mijn hoede had. De film heb ik nog niet gezien maar ik begrijp uit mijn naaste omgeving dat ik ook daarin een rolletje heb gekregen.
Ter Achtergrond. Het kabinet Kok wilde rond het millennium, toen Nederland zich nog wat rijker waande, een kado aanbieden aan de Nederlandse samenleving. Geld leek het probleem niet. Ook over de aansturing vanuit het Rijk van een dergelijk megaproject was licht nagedacht. Laat staan dat men wist waar men aan begon om een plan voor te stellen dat buiten een bestemmingsplan in Amsterdam viel.
Dat gecombineerd met een dosis ijdelheid, Neerlands meest prominente schilderkunst en daaronder het drukste fietspad van het land, was voldoende recept voor buitengewoon drama. Hoogendijk kreeg de ruimte om dit op een formidabele manier vast te leggen. Gekscherend is het wel eens de strijd om het kortste rijwielpad onder het belangrijkste stuk van Rembrandt genoemd. Het werd een treurspel dat veel verder strekte dan de eenvoudige titel doet vermoeden.
De film kreeg op het IDFA in 2014 de prijs voor beste Nederlandse documentaire en tevens fraaie recensies. Ga er maar voor zitten vanavond: 19.50 uur op NPO 2.