Vandaag is het 11 november. De dag waarop 98 jaar geleden een einde kwam aan een bittere strijd die we nu bestempelen als ‘eerste wereldoorlog’. Een dag waarop de Britten en landen van het Gemenebest, de gevallenen van alle oorlogen herdenken. Vanochtend om 11 uur stond de klok ook stil op Remembrance Day in het Groene Kerkje van Oegstgeest.
Ter herdenking aan de Britse, Canadese en Nederlandse militairen die hun laatste rustplaats hebben gevonden op de begraafplaats naast de kerk. Het was een prachtige dienst waarbij het Kamerkoor Oegstgeest liederen ten gehore bracht waaronder: We Will Remember Them. En precies op het moment dat dit bewogen lied werd ingezet, kwam het zonlicht vol binnen door de ramen van de kerk.
Leerlingen van de Daltonschool droegen een gedicht voor. Mevrouw Sylvia Braat sprak gedragen uit het dagboek van haar moeder, geschreven in de oorlogsjaren in ons dorp. En na afloop was er koffie met het koor, het organiserende oorlogsgravencomité, veteranen en overige gasten. Ik sprak daarbij twee Canadese dames. Ze woonden al jaren in Nederland. Ze waren voor het eerst op deze herdenking in ons dorp en hadden nimmer zo’n fraaie Remembrance Day buiten hun land meegemaakt. Daar sluit ik me van harte bij aan.