Een poosje terug had ik op mijn kantoor een gesprek over het onderhoud van graven in Oegstgeest van in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde strijders. Mijn tafelheer stelde zich voor als Léon Vlasveld. Vol passie vertelde hij over de toestand van de graven.
Regelmatig had hij nog contact met familieleden van de slachtoffers die de graven wilden bezoeken. De gemeente Oegstgeest heeft Léon Vlasveld benoemd tot consul voor de oorlogsgraven. De functie van consul is een nevenfunctie. In het dagelijks leven is Léon gemeenteambtenaar.
Tegen het einde van het gesprek vroeg ik of hij nog andere hobby’s had. Alsof hij de vraag had verwacht legde hij vol trots een recente editie van het blad ‘Bromfiets’ op tafel. Daarin stond een artikel van zijn hand over het merk ”Zündapp”. Het Duitse merk bestaat al 100 jaar. Maar de laatste brommers werden begin jaren tachtig geproduceerd, vertelde Léon me. Als bestuurslid van de Zündapp Veteranenclub schreef hij al eerder een boek, getiteld: Een geweldig merk.
Onlangs op de veteranendag toonde Léon zijn unieke exemplaar uit 1939. Hij rijdt er bij speciale gelegenheden nog op. Wie kent er overigens nog de afkorting van Zündapp? (*) Zelf reed ik in mijn jonge jaren een Tomos 4L (50cc), met het kenmerkende eitje als bezinetank en voetschakeling van vier versnellingen. Zeker met wat Zeeuwse wind in de rug kon je daar vlot mee op je bestemming komen. Maar met de buikschuiver van de Zündapp kon je toen nog wel een tikkie harder.
(*) Ziet U Niet Dat Alles Precies Past