Ik bel aan en de dochter des huizes opent de deur. Ze stelt zich voor als Emmy. Achter haar zie ik een volle huiskamer. Ze is tevens de reden dat ik bij haar op bezoek ben. Dat zit zo.
Een paar weken geleden ging ze met een paar Amsterdamse studievrienden met een busje op pad richting Polen. Doel was om vluchtelingen uit Oekraïne een lift en onderdak aan te bieden in Nederland. Vier vluchtelingen, oma en dochter met twee kinderen, bracht ze mee naar haar ouderlijk huis in Oegstgeest. En zo zitten ze hier sinds twee weken van grote onbekenden tot inmiddels huisvrienden.
Ik ben deze week op pad bij gezinnen in ons dorp die mensen uit Oekraïne opvangen. De vluchtverhalen zijn aangrijpend, de taalbarriere soms enorm en de warmte die ik heb ervaren tussen tot voor kort vreemden van elkaar, is immens.
Leren fietsen in druk verkeer, de zee zien, Engelse les en een bankrekening openen, het zijn allemaal ervaringen die ik hoor bij mijn bezoeken. 
Op het fornuis staat een grote pan met ‘borsjtsj’, de lokale bietensoep met rundvlees en kwak room erover. Ik mag een variant daarvan proeven. Ik bezocht bijna 3 decennia geleden Kiev en ik ging weer even terug in de tijd.
De vluchtelingen die ik ontmoet zijn allen dankbaar maar willen zo snel als mogelijk hun eigen kleren en eten kunnen kopen. De volwassenen zijn dus op zoek naar werk. En hun gastgezinnen helpen daarbij.
Als het Engels tekort schiet, wordt vertaald met de mobiele telefoon. Ik merk dat ook de Nederlandse jongeren inmiddels Oekraïnse woorden oppikken.
Er wonen inmiddels zo’n 90 vluchtelingen uit het land in ons dorp, waarvan zo’n 50 kinderen. Die gaan allemaal in Oegstgeest naar school. Op het Het Rijnlands Lyceum en de Daltonschool zijn zelfs speciale klassen voor hen ingericht.
Iedere woensdagavond komt een afvaardiging van bewoners van Oekraïense origine, vluchtelingen en hun gastgezinnen bij elkaar op een vast plek in het dorp. Dat gebeurt onder enthousiaste leiding van een vrijwilliger. Gisteren hebben ze eieren gedecoreerd, naar lokaal gebruik rondom de Paastijd. Dat was een dierbare avond.
Bij mijn bezoeken heb ik de families namens de gemeente bedankt voor hun belangeloze inzet. Het is hartverwarmend om te zien wat gastgezinnen kunnen betekenen om de oorlog een beetje te doen vergeten.