Eens in de paar maanden krijgt Oegstgeest er een aantal nieuwe Nederlandse staatsburgers bij. Deze week hebben bij de naturalisatieceremonie 3 inwoners de Nederlandse nationaliteit verkregen. De achtergronden zijn weer divers. Bewoners zijn afkomstig uit Iran, Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. De meesten van hen wonen overigens al jaren in Oegstgeest.

De anekdote van de Oegstgeester dakpan ging er weer in als koek. Deze wordt al jaren niet meer gebakken in ons dorp. Helemaal waar is dat overigens niet. Bakker Hugo de Groot, op de Kempenaerstraat, bakt ze in kleine vorm als koekjes. En naar goed Oegstgeester gebruik kregen we die bij de thee. 

“Eind september gaat het bloed weer sneller stromen

Elke Leienaar loopt voor zich uit te dromen,

Want het grote feest komt er weer bijna aan...'' (1)

Iedere inwoner van Leiden en omstreken weet dat het hier om 3 oktober gaat, de dag dat het Leidens ontzet wordt gevierd. In aanloop daar naar toe zijn er ook allerlei festiviteiten zoals morgen (vrijdag 29 september) de Minikoraal.

Dit jaar is het de vijfentwintigste keer dat leerlingen van groep 7 en 8 uit Leiden, Leiderdorp, Oegstgeest, Voorschoten en Zoeterwoude liedjes, die ze onder leiding van hun juf of meester hebben ingestudeerd, met z’n allen ten gehore brengen. Als burgemeester Van der Werf van zijn sokkel in het park komt, kan het liedjesfeest beginnen. Samen met 3500 kinderen en de zangeressen zingen zij naast traditionele liederen als de Zilvervloot, het lied van Koppelstock en het Wilhelmus ook nieuwere liedjes. Het is ook de enige gelegenheid dat je tenminste vijf burgemeesters met ambtsketen in het publiek Leiden zult aantreffen. Mijn bloed gaat sneller stromen...

(1) Tekst van Eric Filemon 1993

Afgelopen week ging ik op bezoek bij onze buren; Centrum '45. Al tientallen jaren is dit instituut gevestigd naast de Jelgersma Kliniek (sinds 1999 ons gemeentehuis). In 1945 is de stichting opgericht om te werken aan de trauma's van de ernstig getroffenen van de Tweede Wereldoorlog. Centrum '45 valt inmiddels onder de Arq Psychotrauma Expert Groep met diverse instellingen die zich bezig houden met gevolgen van schokkende gebeurtenissen.

Men heeft twee vestigingen, in Diemen en Oegstgeest. De lokatie in onze gemeente zal over een paar jaar sluiten en worden verplaatst naar nieuwbouw in Diemen. In totaal werken voor de groep ruim 400 medewerkers. Tot die tijd vinden hier behandelingen plaats. Niet alleen maar bij slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, inclusief daaropvolgende generaties. Maar ook bij veteranen, politiemensen en getroffenen van rampen. Zo was het centrum betrokken bij de begeleiding van slachtoffers van de Bijlmerramp en recenter de vliegramp MH17.

Ik maakte kennis met één van de taakgebieden van het centrum. Zo doet men in Oegstgeest baanbrekend medisch-wetenschappelijk onderzoek naar de behandeling van posttraumatische stress stoornis bij veteranen. Op een loopband krijgen deelnemers een therapie met oorlogsbeelden en muziek. Bedoeling is om hiermee chronische trauma's te bestrijden. Ik nam zelf plaats op de loopband en ervoer hoe een deelnemer dit ondergaat. Ik was onder de indruk van de toewijding van de medewerkers op deze rustige plek.

Eens in de paar maanden krijgt Oegstgeest er een aantal nieuwe Nederlandse staatsburgers bij. Vandaag hebben bij de naturalisatieceremonie 9 inwoners de Nederlandse nationaliteit verkregen. De achtergronden zijn weer zeer divers. Bewoners zijn afkomstig uit Irak, Rusland, Oekraine, Verenigd Koninkrijk, Suriname en Griekenland. De meesten van hen wonen overigens al jaren in Oegstgeest. Het was weer mooi om te zien hoe dankbaar deze bewoners zijn om deel uit te maken van onze gemeenschap.

Voor een dame was deze dag het moment om haar hoge hakken te verwisselen voor houten schoenen. 

Vandaag was ik in wellicht het kleinste museum van Leiden, het Wevershuis. Oorspronkelijker dan dit ga je het in onze regio niet zien. Niks opgepoetst. Geen collectie. Suppoosten horen hier niet. Hier snuif je de geschiedenis van een arbeidersbuurt op.

De middeleeuwse wijk met de Langegracht, Middelstegracht, Uiterstegracht en de Haver- en Gortbuurt, stond halverwege de vorige eeuw op de nominatie om fors te worden gesaneerd. De grachtjes werden gedempt. Veel is gesloopt of zwaar gerenoveerd. Aan de Middelstegracht 143 woonden nog wat studenten toen de verpauperde buurt bijna was opgelapt. Toen de laatste oud-student in 2003 vertrok kwam het idee om dit 'krot' in zijn oorspronkelijke staat te behouden. En zo kreeg de stichting Museum Het Leids Wevershuis zijn plek.

De wevers hebben al een lange historie in de sleutelstad. De Lakenhal toont dat prachtig, al is de hal momenteel niet open voor publiek vanwege een verbouwing. Vrijwel alle wevershuizen zijn afgebroken. Wie dit pandje binnen stapt ruikt de tweede helft van de 19e eeuw en ervaart hoe de wevers gedurende eeuwen leefden. Sommige oudere delen uit de 16e eeuw, zijn nog bewaard gebleven.

Bijna dagelijks wordt het antieke weefgetouw in de voorkamer, gebruikt. Tientallen vrijwilligers met warme belangstelling voor textiel houden de geschiedenis levend. Voor liefhebbers zijn de handgeweven producten ook aan te schaffen tegen schappelijke prijzen. En als het weer wat kouder wordt gaat de potkachel aan.

Momenteel is er een tentoonstelling van weefwerken en van vilt en quilt in het kader van De Stijl. Het intieme museum is open van dinsdag tot en met zondag van 13 tot 16 uur. Entree is kosteloos maar een bijdrage wordt op prijs gesteld. Een wandeling langs de hofjes in de buurt is aan te raden. Dan kan al beginnen in de naastgelegen Zwartehandspoort.

Meer info op: www.wevershuis.nl

Toen ik solliciteerde voor de functie burgemeester van Oegstgeest stond in de vacaturetekst dat binnen de gemeentegrenzen twee musea waren gevestigd. Nu kende ik Corpus, prominent gelegen naast de A44.

Ik ben inmiddels meerdere malen op bezoek geweest in deze 'reis door de mens'. En ik mocht er koningin Maxima ontvangen in maart 2016 bij een congres over de toekomst van de gezondheidszorg. Deze zomer 'ontdekte' ik eindelijk het tweede museum van ons dorp, een knusse toonzaal aan de Apollolaan 384 gelegen tussen verpleeghuis Van Wijkerslooth en woonzorgcentrum Rustenborch. Het in 2012 geopende Herinneringsmuseum heeft een officiele vernoeming in de landelijke museumgids.

In een tweetal kamers zijn attributen te zien uit voornamelijk de eerste helft van de twintigste eeuw. Het brengt bezoekers even terug in de tijd. Oude herinneringen komen weer boven. Het zien van meubels en gebruiksvoorwerpen uit vroeger tijden helpt om verhalen te vertellen aan elkaar. Het doet een beroep op de unieke herinnering van elke oudere. Maar ook voor scholieren geeft de ruimte een blik op het verleden.

'Verboden af te blijven', kreeg ik uitdrukkelijk mee. Het is de bedoeling dat je lekker kunt grasduinen in laatjes en voorwerpen door je handen laat gaan. Zo trof ik bonnenkaarten uit de Tweede Wereldoorlog en draaide ik even aan de Singer tafelnaaimachine.

Dinsdag tot en met zondag is het museum open van 14 tot 16.30 uur. De toegang is gratis. Mede met dank aan Marente die het huis beheert en de tientallen vrijwilligers die het verleden dagelijks koesteren. 

Nu de agenda deze zomer wat rustiger is, heb ik de mogelijkheid, om nader kennis te maken met organisaties in ons dorp. Deze week was ik te gast bij het Vogelasiel aan de Haarlemmerstraatweg 12. Al decennia worden op deze plek gevonden dieren liefdevol verzorgd. Vogels worden ingebracht vanuit de hele regio, van Katwijk tot Zoeterwoude en Noordwijkerhout.

De sfeer bij het bezoek is gemoedelijk. Aan de thee komen de meest bijzondere beesten uit de afgelopen jaren naar boven. Kaaimannen, leguanen en roofvogels spreken tot de verbeelding. Maar ook de rood- en geelwangschildpadden en gierzwaluwen komen ter tafel.

Tot voor kort werden allerlei dieren naar Oegstgeest gebracht. Dat werd te druk voor coördinator en gezicht van de opvang, Carla van Steenbergen en haar man Joris. Daarom worden sinds deze maand alleen vogels en reptielen opgevangen, de rest gaat met de ambulance naar Leiden. De meeste reptielen worden na een eerste inspectie doorgeleid. Vogels blijven in het asiel om aan te sterken, totdat ze weer in het wild kunnen worden losgelaten.

Men is hierbij afhankelijk van vrijwilligers. In april dit jaar deed het asiel een oproep voor meer vrijwilligers. Dat heeft geresulteerd in een lichte aanwas. Zo'n 15 mensen komen momenteel een paar uur per week naar het asiel om hand- en spandiensten te verlenen. 

Ik maakte kennis met twee jonge dames uit ons dorp Teresinha (links op foto) en Judith (rechts). Ze komen allebei uit de Bloemenbuurt en zijn sinds enige maanden actief als vrijwilliger. De voorliefde voor dieren hebben ze allebei. Teresinha heeft thuis een hond, enkele reptielen waaronder een baardagaam en twee aquaria. Judith is net begonnen met een poes maar heeft in het wild al heel wat in de wereld gezien. Kortom je moet een beetje gek zijn van beesten als je hier aan de slag gaat.

Ik loop met de dames langs de hokken en kooitjes en zie veel duiven en meeuwen. Soms zijn ze gepakt door een kat of poes. Maar ook een jong puttertje en een merel behoren tot het kroost. Vaak lukt het om de vogels groot te brengen of te laten herstellen. Maar soms komt de hulp te laat. Dat is gelijk ook de vervelende kant van het werk. Maar vogels belanden soms niet voor niks naast hun nest of worden een prooi van een roofdier. Het mooiste moment is als de vogel zijn vrijheid meer terugkrijgt en de wijde wereld in vliegt. Niet ver van de begraafplaats tegenover het groene kerkje worden veel van gevederde vrienden losgelaten.

Ik kreeg een fantastisch inkijkje in het vogelsasiel van Oegstgeest. Heb je belangstelling om vrijwilliger te worden? Bel dan even met 071-5172488.