In mijn jonge jaren, toen ik nog onderwezen werd, keek ik altijd een beetje tegen hem op. Jan van Dijk was een man die al aardig wat van de wereld had gezien. Met enorme energie en charme gaf hij onderricht in geschiedenis. Hij liet je nadenken.

Eind vorig jaar had ik het genoegen om mijn leermeester van de middelbare school in Zierikzee, te ontvangen in Oegstgeest. Hij is weinig veranderd. Het onderwijs heeft hij achter zich gelaten en hij is in zaken gegaan. De wijde wereld in. En vorig jaar is hij voor zijn 33 nevenfuncties geridderd door de burgemeester van Breda.

Jan, zo mag ik hem inmiddels noemen, had nog een oude agenda uit een bepaald jaar gevonden waarin mijn cijfers stonden genoteerd; één onvoldoende en de rest alles ruim voldoende, knikte hij instemmend. Het verbaasde hem dan ook niet dat ik burgemeester was geworden. Ik was in mijn jonge jaren slim en welbespraakt, aldus zijn overlevering.

Ik herinnerde Jan er aan dat we ooit de gemeenteraad naspeelden. Maanden waren we met de klas bezig. We hadden partijen opgericht, programma’s gemaakt en toen het echte werk: een vergadering in de zaal van het gemeentehuis. Krant was erbij. Veel publiek. En na afloop kregen we een cijfer. Een vier kreeg ik. Een vier! Ik meen zelfs het laagste cijfer van de klas. Zelden kreeg ik zo’n afstraffing. En ik had er nog best wat voor gedaan, dacht ik.

Jarenlang heb ik de politiek links laten liggen, of de politiek mij. Dat laat ik even in het midden. En nu komt de man die mijn prille ambities hartgrondig wegmaaide, me vertellen dat hij altijd al dacht dat ik iets in de politiek ging doen. We hebben er na 35 jaar hartelijk om gelachen.

Besluiten in de gemeenteraad worden afgesloten met een hamerslag. Gisterenavond opende ik de raadsvergadering wel met een heel bijzondere hamer.

Het pronkstuk is in 1935 aangeboden door de toenmalige gemeenteraad van Oegstgeest aan de jubilerende burgemeester Van Gerrevink. Via een bijzondere omweg, waarbij Ton Kohlbeck een sleutelrol speelde, is die recent weer in ons bezit gekomen.

Zelfs Alexander Pechtold heeft er nog een rol in gespeeld om de hamer terug naar ons dorp te krijgen. Lees het hele verhaal hier.

Het was een mooie oploop gisteren op het gemeentehuis. Traditiegetrouw viert Oegstgeest het uitluiden van het jaar met haar bewoners. Daarbij houdt de burgemeester altijd een toespraak.

Aan het eind van mijn toespraak werd ik overvallen. Ik had al eens mijn oog laten vallen op de gebreide 3-oktobertrui die de burgemeester van Leiden afgelopen jaar aan had. Emile van Aelst verraste me met de door Joke van der Poel gebreide trui. Hij is heerlijk warm heb ik vastgesteld. Ik heb toegezegd dat ik bij het minikoraal in 2019 present ben in deze fraaie trui. Maar als het een beetje winter wordt dan zal ik hem nog wat vaker aan hebben.

Maar liefst 9 nieuwe Nederlanders krijgen we er vandaag bij in Oegstgeest. Daaronder 4 Britten die naar eigen zeggen graag bij Europa willen blijven horen.

Allen wonen al enige jaren tot decennia in ons dorp. Dus we kunnen stellen dat ze al aardig ingeburgerd zijn. Al was de kennis over de Oegstgeester dakpan toch wat karig. Wellicht moeten we het inburgeringsexamen daar nog eens op nakijken 😉

Regelmatig spreek ik met meerdere veteranen in ons dorp. Ik praat over zaken die hen aan het hart gaan. Soms betreft dat de wijze van herdenken van onze vrijheid. En een andere keer gaat het over hele andere kwesties. Veel van onze veteranen, oud en een beetje jonger, zijn ook actief in ons dorp. Ik wil dan bij die gelegenheid ook graag van ze horen in welke mate de uitzending naar een oorlogsgebied, hun leven heeft veranderd.

Onlangs dronk ik een kopje koffie met een relatief jonge veteraan (61 jr en uitgezonden naar Bosnie). Hij is inmiddels met functioneel pensioen. Hij vertelde me over zijn betrokkenheid bij het Veteranen Search Team (VST). Dit team kan worden ingezet door de politie om te assisteren bij gecoördineerde zoekacties. Bijna 800 veteranen met een militaire achtergrond en oud politiebeambten worden getraind voor deze taak. Het is mooi om te zien hoe de veteraan die ik sprak, zich nu nog steeds inzet om het verschil te maken voor mensen.

Vanmorgen reed ik samen met Wim feestelijk de derde duofiets binnen bij verzorgingshuis Hofwijck.

Eind 2015 werden de Fietsmaatjes opgericht. Inmiddels zijn er 50 maatjes die met senioren het veld in gaan. En dat het veel meer is dan fietsen blijkt wel uit de ervaringen. Zo gaan maatjes mee naar de apotheek en assisteren ze bij het halen van boodschappen.

De Ronde Tafel Oegstgeest is een belangrijke sponsor voor deze fiets. Met de opbrengst van de bar op Koningsdag is een deel bekostigd. Dat zijn nog eens nuttige goudgele pretcilinders. Het was leuk om te zien dat een aantal tafelaars ter plekke heeft aangeboden om maatje te worden.

Wat zijn we toch een geweldig dorp dat we dit met elkaar mogelijk maken!

Je ziet ze vliegen. Dat was een halve eeuw geleden vast een gevleugelde kreet in de Jelgersmakliniek. Inmiddels is het sanatorium voor zenuwzieken omgevormd tot het gemeentehuis van Oegstgeest. Maar in de hal zweeft de oude tijd weer even rond.

De Leo Kannerschool bestaat 50 jaar. Voor die gelegenheid hebben de leerlingen van de vestiging aan de Hazenboslaan hun handen laten spreken. In de hal van het gemeentehuis staan creatieve objecten onder de noemen ‘Hollandse Iconen’. En in de luchtkoker vliegen dus fraai versierde meeuwen.

De expositie is vanaf morgen (16 november) tot 6 december op werkdagen van 9 tot 17 uur te aanschouwen. Dus mocht u op het gemeentehuis moeten zijn voor een paspoort of vergadering, dan slaat u twee vliegen in één klap.

Het is toch wel gaaf als dé Nederlandse astronaut André Kuipers, met bijna een half miljoen volgers, een bericht de wereld in stuurt dat hij heeft genoten in Oegstgeest. Met zo’n 200 mensen waren we gisteren te gast bij de opening van de productielocatie van Airbus.

Minister president Mark Rutte prees de locatie bijna de hemel in. Nou paste dat ook bij het thema ruimtevaart. De Commissaris van de Koning Jaap Smit was er trots op dat dit in zijn provincie is gerealiseerd. En voegde hij er aan toe, ook in zijn woonplaats!

In een internationaal gezelschap van ambassadeurs tot techneuten werd nog eens toegelicht welke slimme technologie aan de Oude Rijn allemaal wordt benut om raketten naar de ruimte te kunnen sturen.

Namens de gemeenschap heb ik Airbus gefeliciteerd met deze nieuwe locatie. Directeur Arnaud de Jong overhandigde ik een symbolische dakpan, die een eeuw geleden werd gebakken niet ver van de plek waar nu een astronaut zijn waardering breed over deelt.