Vandaag viert de heer Van Kempen zijn eeuwfeest. In La France kwamen zijn vier zonen, schoondochters, klein- en achterkleinkinderen bij elkaar. Om te onderschrijven hoe kwiek hij is werd gememoreerd dat meneer nog zelf auto rijdt en de boodschappen doet.

Nadat hij op zijn 61e met de VUT is gegaan, na een carrière bij de PTT, heeft hij leren programmeren. Uit een rondgang bij de familie bleek dat hij nog altijd een vraagbaak is als het gaat om computerproblemen. Hij volgt de lokale en landelijke politiek nog op de voet en heeft een brede belangstelling voor nieuws. Ik heb hem namens de gemeente nog een aantal gloedvolle jaren toegewenst. Hij ziet er naar uit!

Voor iedereen die hem vanmorgen vroeg miste.

Hij stond boven het gemeentehuis van Oegstgeest.

Het was vanmiddag weer feest op de Akeleilaan. Maar liefst 102 kaarsjes mochten we uitblazen voor mevrouw Neuteboom. Omringd door haar familie en vrienden werd ik wederom (na 100 en 101) uitermate vriendelijk ontvangen.

Het geheim van de jubilaris is rust, reinheid en regelmaat. Daar hoort ook een dagelijks glaasje witte port bij, stipt om half 5. Ze woont zelfstandig, doet nog zelf haar boodschappen en leest dagelijks haar krant. Ik heb al aardig wat 100 en plus mogen feliciteren. Maar zo kwiek tref je ze zelden!

NB Mevrouw Neuteboom is niet de oudste inwoner van Oegstgeest. Deo volente vieren we volgende maand de 108e verjaardag van een inwoonster.

Op 16 januari 1893 vroor het fors. Die avond kwam een groep heren bij elkaar in café Zomerlust aan de Stationsweg in Oegstgeest. De mannen; bloembollenkwekers, molenaar, vishandelaar, postbode, jager en ambtenaar, richtten een ijsclub op. Naast het bieden van sportieve recreatie was het hoofddoel werkverschaffing. Met het te werk stellen van behoeftigen als baanvegers werd door de gegoede burgerij armoede bestreden.

Nu 125 jaar later zijn -jammer genoeg- de winters minder streng. De tijd dat je een maand achter elkaar op natuurijs kon schaatsen ligt ver achter ons. Dat betekent dat een vereniging die werk wil verschaffen op het ijs, weinig bestaansrecht meer heeft. Maar er zijn de afgelopen eeuw ook aardig wat bedrijven naar onze regio gekomen die inwoners van Oegstgeest, werk hebben verschaft.

Vanmiddag wordt in het clubhuis stil gestaan bij het jubileum van de IJsclub Oegstgeest. Bij die gelegenheid zal ik ook Henk Heemskerk indringend toespreken. Na ruim 30 jaar neemt de bekende Oegstgeestenaar afscheid als bestuurslid. Hij geeft in ieder geval ruim baan aan de jongere generatie.

Pikant is nog te vermelden dat café Zomerlust drie jaar na de oprichtingsvergadering van de IJsclub uit Oegstgeest, op Leids grondgebied kwam te liggen. Het stationsgebied werd vanaf 1896 bij de Sleutelstad gevoegd.

Een gelukkig nieuwjaar toegewenst. We zijn fors gegroeid in 2018. Maar liefst 539 inwoners kwamen er afgelopen jaar bij in Oegstgeest. Dat is een stuk meer dan het jaar daarvoor, toen per saldo 274 nieuwe inwoners naar ons dorp kwamen. Per 1 januari 2019 wonen er 24.424 inwoners in Oegstgeest.

Het sterftecijfer in Oegstgeest is iets hoger dan de geboortes. Er kwamen zo’n 2000 nieuwe inwoners naar ons dorp en er vertrokken er nog geen 1500. We groeien dus flink dankzij de verhuizingen naar Oegstgeest. We worden ook steeds internationaler. Van die nieuwe inwoners kwamen er ruim 300 uit het buitenland. Het gros van de inwoners komt echter uit de Leidse Regio en gemeente Katwijk. Daarnaast is er sprake van uitstroom van jonge gezinnen uit grote steden als Den Haag en Amsterdam richting ons dorp.

De groei is het gevolg van de nieuwbouw in met name Nieuw Rhijngeest (foto Wil van Elk) en de recente oplevering van de eerste kasteeltorens in Poelgeest. Op 19 juli 2018 verwelkomden we de 24.000e inwoner. Gezien het aantal huizen dat nog opgeleverd moet worden, verwacht ik in 2019 ook een flinke toename. Het zou me dan ook niet verbazen als we in de buurt van de 25K gaan komen.

Door de komst van die nieuwe inwoners is ook een nieuw winkelcentrum geopend aan de Rijn. Daarnaast wordt hard gewerkt aan extra schoollokalen in het nieuwste deel van Oegstgeest. Tot slot zien we een toename aan behoefte voor internationaal basisonderwijs in onze regio. Met Leiden wordt gezocht naar een lokatie waar op kortere termijn de eerste kinderen naar een Engelstalige school kunnen gaan.

De kerstvakantie is aangebroken. In de kern is dit een tijd waarin velen de geboorte van een heilig kind gedenken. En waarin we de terugkeer van het licht verwelkomen. Het kan ook een periode  zijn die ons uitnodigt om stil te staan bij de vraag wat echt belangrijk voor ons is.

Laten we koesteren dat het in ons land gegeven is zelf te kiezen hoe we ons willen verhouden tot de kersttijd. Ik wens ieder fijne dagen en een nieuw jaar met veel mooie ontmoetingen.

In mijn jonge jaren, toen ik nog onderwezen werd, keek ik altijd een beetje tegen hem op. Jan van Dijk was een man die al aardig wat van de wereld had gezien. Met enorme energie en charme gaf hij onderricht in geschiedenis. Hij liet je nadenken.

Eind vorig jaar had ik het genoegen om mijn leermeester van de middelbare school in Zierikzee, te ontvangen in Oegstgeest. Hij is weinig veranderd. Het onderwijs heeft hij achter zich gelaten en hij is in zaken gegaan. De wijde wereld in. En vorig jaar is hij voor zijn 33 nevenfuncties geridderd door de burgemeester van Breda.

Jan, zo mag ik hem inmiddels noemen, had nog een oude agenda uit een bepaald jaar gevonden waarin mijn cijfers stonden genoteerd; één onvoldoende en de rest alles ruim voldoende, knikte hij instemmend. Het verbaasde hem dan ook niet dat ik burgemeester was geworden. Ik was in mijn jonge jaren slim en welbespraakt, aldus zijn overlevering.

Ik herinnerde Jan er aan dat we ooit de gemeenteraad naspeelden. Maanden waren we met de klas bezig. We hadden partijen opgericht, programma’s gemaakt en toen het echte werk: een vergadering in de zaal van het gemeentehuis. Krant was erbij. Veel publiek. En na afloop kregen we een cijfer. Een vier kreeg ik. Een vier! Ik meen zelfs het laagste cijfer van de klas. Zelden kreeg ik zo’n afstraffing. En ik had er nog best wat voor gedaan, dacht ik.

Jarenlang heb ik de politiek links laten liggen, of de politiek mij. Dat laat ik even in het midden. En nu komt de man die mijn prille ambities hartgrondig wegmaaide, me vertellen dat hij altijd al dacht dat ik iets in de politiek ging doen. We hebben er na 35 jaar hartelijk om gelachen.

Besluiten in de gemeenteraad worden afgesloten met een hamerslag. Gisterenavond opende ik de raadsvergadering wel met een heel bijzondere hamer.

Het pronkstuk is in 1935 aangeboden door de toenmalige gemeenteraad van Oegstgeest aan de jubilerende burgemeester Van Gerrevink. Via een bijzondere omweg, waarbij Ton Kohlbeck een sleutelrol speelde, is die recent weer in ons bezit gekomen.

Zelfs Alexander Pechtold heeft er nog een rol in gespeeld om de hamer terug naar ons dorp te krijgen. Lees het hele verhaal hier.